Studnia to pionowe (rzadziej skośne, kierunkowe) ujęcie wód podziemnych, wyrobisko, wiercony lub kopany otwór sięgający do poziomu wodonośnego i dzięki urządzeniom technicznym, takim jak obudowa, naczynie, kołowrót, pompa i rurociąg, przeznaczony do trwałego poboru lub chłonięcia wody. Najstarsza zachowana studnia w Polsce znajduje się w Mogilnie, na dziedzińcu klasztoru benedyktynów i pochodzi z XI wieku.
Wodę ze studni pobiera się za pomocą zestawów hydroforowych, złożonych z pompy, zbiornika ciśnieniowego i sterownika. Ich parametry dobierane są zależnie od przeznaczenia wody. Wydajność pompy nie może przekraczać dopuszczalnej wydajności studni, zaś jej wysokość podnoszenia musi zapewniać utrzymanie odpowiedniego ciśnienia wody.
Woda pobierana ze studni ze względu na występowanie szkodliwych substancji, zanieczyszczeń, a nawet bakterii, powinna być uzdatniana. Stosownie do źródła wody i stopnia zanieczyszczenia, wodę filtruje się w całości lub częściowo za pomocą filtrów zamontowanych na początku instalacji wodociągowej lub w wybranych miejscach. Istnieją filtry mechaniczne, filtry odżelaźniające i odmanganiające, filtry na węglu aktywnym, zmiękczające, demineralizujące metodą odwróconej osmozy i dezynfekujące promieniami UV.
W przypadku współistnienia studni i lokalnego wodociągu, instalacja musi być przeprowadzona w taki sposób, by woda ze studni nie dostała się do wodociągowej. W tym celu stosuje się rozwiązania takie jak: zawór antyskażeniowy, instalacja dualna czy zasilanie ze zbiornika.
W klasyfikacji studni stosuje się następujące kryteria podziału:
Ze względu na rozmiar pionowy wyróżnia się studnie:
Ze względu na średnicę:
Ze względu na sposób wykonania:
- z rurą osłonową
- bez rury osłonowej
Ze względu na konstrukcję:
Ze względu na obecność filtra:
Ze względu na przeznaczenie: