Studnia w systemie Preussag

Kolejnym rodzajem studni promienistych są ujęcia w systemie Preussag. Zostały one opracowane w latach pięćdziesiątych XX wieku w Republice Federalnej Niemiec. Projekt ten stanowił modyfikację systemu Fehlmanna i opierał się na tych samych zasadach działania. Podczas instalacji w warstwę wodonośną wciskane są rury wiertnicze o określonej średnicy. W przygotowany tą metodą otwór wkłada się następnie rurę filtrową o mniejszej średnicy, z kolei przestrzeń między tymi rurami wypełnia się metodą hydrauliczną, pod ciśnieniem, obsypką żwirową, której granulacja zależy od uziarnienia warstwy wodonośnej. System ten umożliwia lepsze przystosowanie do warunków geologicznych. Ważne jest również to, ze można w nim zastosować studnie z filtrami poziomymi do ujmowania wód z drobnoziarnistych warstw wodonośnych. Ujęcia promieniste w systemie Preussag charakteryzują się ponadto bardzo wysoką sprawnością.

Alternatywą dla systemów wykorzystujących filtry poziome (zarówno Preussaga, jak i Fehlmanna i Ranneya) jest metoda talerzowa, polegająca na wypłukiwaniu z otoczenia studni, za pomocą wody pod ciśnieniem, drobnego materiału warstwy wodonośnej, w wyniku czego tworzy się gruboziarnista warstwa filtrująca. W warstwę tę wkłada się krótkie rury filtrowe, o określonych parametrach perforacji, opcjonalnie owinięte siatką filtracyjną.