Studnia promienista

tudnia promienista to ujęcie wód podziemnych, złożone z dwóch elementów: poziomych lub skośnych drenów, które doprowadzają wodę i studni zbiorczej. Stosowane są w celu ujmowania wody z raczej płytkich warstw wodonośnych, których głębokość nie przekracza 15-20 m, a maksymalnie 30-40 m, charakteryzujących się małą miąższością i bardzo wysoką wydajnością. Buduje się je ze studni o szczelnym dnie. Odbiegają od niej w układzie promienistym poziome rury perforowane albo filtry w głąb warstwy wodonośnej na odległość przeważnie kilkudziesięciu metrów, dochodzącą niekiedy do ponad 100 m. W zależności od metody wykonania i od rodzaju pobieranej wody (naturalna o swobodnym lub napiętym zwierciadle wody lub wzbogacona przez infiltrację) wyróżnia się następujące ujęcia promieniste:

Ze względu na metodę wykonania:

• Studnie w systemie Ranneya,

• Studnie w systemie Fehlmana,

• Studnie w systemie Preussag,

• Studnie budowane metodą warszawską, kesonową i in.

Ze względu na układ drenów poziomych:

• Studnie symetryczne,

• Studnie asymetryczne,

• Studnie jednopoziomowe,

• Studnie wielopoziomowe.

Ze względu na ilość komór studni zbiorczej:

• Studnie jednokomorowe,

• Studnie dwukomorowe.

Ze względu na charakter zwierciadła pobieranej wody:

• Studnia o swobodnym zwierciadle wody podziemnej,

• Studnia o napiętym zwierciadle wody podziemnej.

Ze względu na rodzaj infiltracji:

• Ujęcie ze studnią zbiorczą usytuowaną w cieku lub zbiorniku wody powierzchniowej,

• Ujęcie ze studnią położoną na brzegu i drenami pod dnem zbiornika lub cieku powierzchniowego,

• Ujęcie ze studnią i drenami położonymi blisko zbiornika lub cieku, w warstwie wodonośnej bezpośrednio połączonej z jego dniem.