Studnia filtrowa

Studnia filtrowa to studnia, w której ściany odwiertu, przez które przepływają wody podziemne, zabezpieczone są konstrukcją filtrową. W jej budowie wyróżnia się: rury okładzinowe - służące do zabezpieczania ścian odwiertu i kolumnę filtrową. Nadrzędnym, roboczym elementem kolumny filtrowej jest filtr, który umożliwia przepływ wody z warstwy wodonośnej do studni. Kolumna filtrowa składa się również z: zamkniętej od spodu rury podfiltrowej (1-5 m długości) spełniającej funkcję osadnika i rury nadfiltrowej (powyżej 1m długości), która łączy kolumnę z pozostałą częścią obudowy studni. Oba te rodzaje rur mają charakter rur pełnych.

Od warstwy wodonośnej zależy rodzaj zastosowanego filtra. W przypadku warstw płytkich i skonstruowanych z drobnego piasku najczęściej używanymi filtrami są filtry piaskowe - zbudowane z rury perforowanej szkieletowej z dobraną do potrzeb warstwą obsypki. Innym, najpopularniejszym rodzajem filtra jest filtr siatkowy. Stosuje się go zarówno dla ujęć płytkich jak i głębokich. Składa się on z rury szkieletowej, wyposażonej w nawinięty drut lub grubą siatkę. Otwory siatki zamontowanej w tego rodzaju filtrach dopasowane są do wielkości ziaren w warstwie wodonośnej. Perforacja filtrów musi umożliwiać swobodny przepływ wody do studni. Elementy składowe filtrów wykonuje się z materiałów takich jak stal, miedź, szkło, kamionka, drewno czy tworzywa sztuczne.

W ogólnej klasyfikacji filtry można podzielić na:

• filtry rurowe perforowane,

• filtry żwirowe,

• filtry z powierzchnią czynną z profilowanego drutu nawojowego,

• filtry siatkowe.

Parametry takie jak średnica filtra zależą od ilości pobieranej wody i budowy filtra oraz od metody pobierania wody w przypadku płytkich studni ze swobodnym zwierciadłem wody. Z kolei wysokość filtra uzależniona jest od miąższości warstwy wodonośnej, stopnia depresji, metody czerpania i ilości pobieranej wody.

Istotnym parametrem określającym studnie jest maksymalna dopuszczalna wydajność studni. Decydują o niej średnica i długość filtru, a także przepuszczalność wody w warstwie wodonośnej. Wydajność eksploatacyjna, którą ustalono w decyzji o zasobach i dopuszczalna wydajność ustalona w pozwoleniu wodnoprawnym muszą być mniejsze niż maksymalna dopuszczalna wydajność studni.