Słoma, biomasa - wykorzystywana do celów energetycznych

Słoma jest biomasą najczęściej wykorzystywana w rolnictwie jako pasza dla zwierząt hodowlanych jednak jej nadwyżki oraz te rodzaje, które nie nadają się do celów rolniczych, stanowią bardzo dobry surowiec energetyczny. Doskonałym przykładem jak atrakcyjny jest to surowiec jest fakt, że Duńczycy już na początku XX wieku ponad 50% produkowanej słomy. Słoma nie nadająca się do wykorzystania przy hodowli zwierząt to m.in. ta pochodząca z upraw rzepaku, bobiku oraz słoneczników. W gospodarstwach rolnych słoma używana jest również do produkcji nawozu – obornika. Wykorzystywana jest także jako materiał budowlany (do kładzenia strzech oraz izolacji budynków) a także do produkcji dekoracji oraz wiecznie modnych i przydatnych kapeluszy.

Słomą nazywamy liście oraz łodygi dojrzałych lub wysuszonych roślin uprawnych: zbożowych i strączkowych oraz trzciny. Według definicji „Małej Encyklopedii Rolniczej” słoma to dojrzałe lub wysuszone źdźbła roślin zbożowych.

Zebraną słomę poddaje się pakowaniu ponieważ niespakowana zajmuje ogromne ilości miejsca i jest wtedy surowcem niesamowicie uciążliwym w transporcie. Słomę pakuję się przy pomocy pras konwencjonalnych, rolujących oraz prasami o dużej zwięzłości.

Słoma wykorzystywana do celów energetycznych najczęściej pochodzi z upraw pszenicy, jęczmienia, rzepaku oraz kukurydzy. Poziom ich wartości opałowej w stanie wynosi: słoma pszeniczna (17,5 MJ/kg), słoma kukurydziana (16,8 MJ /kg), słoma jęczmienna (16,1 MJ/kg), słoma rzepakowa (15,6 MJ/kg). Najważniejszymi parametrami określającymi przydatność energetyczną słomy są zawartość wilgoci oraz stopień zwiędnięcia. Do pozyskiwania energii ze słomy używa się specjalnych kotłów przystosowanych do jej spalania. W zależności od sposobu spalania kotły te dzielą się na kotły do ciągłego zasilania belami, kotły na słomę rozdrobnioną oraz kotły opalane okresowo.