Brykiet i brykietowanie

Brykiet to, najprościej mówiąc, materiał opałowy. Wykonuje się go mieszając określone składniki (np. węgiel drzewny, słoma, trociny, torf itp.) i poddając prasowaniu pod wysokim ciśnieniem. Brykiety zyskują w ostatnich latach na popularności jako materiał opałowy oraz podpałka. Ponieważ, jak już wspomniano, materiał poddawany jest prasowaniu pod wysokim ciśnieniem, jego gęstość jest większa niż gęstość drewna, co powoduje niemal całkowite spalanie. Jedyną pozostałością jest tu mała ilość popiołu, który można wykorzystać jako nawóz. Brykiety są wysokokalorycznym materiałem opałowym, dostarczają 16 – 20 MJ/kg.

Brykiety mają niewątpliwie dużo zalet. Przede wszystkim stosowanie ich eliminuje problem uciążliwego rąbania i sprzątania, jak to ma miejsce przy stosowaniu drewna lub węgla, oraz minimalizuje zagrożenia spowodowane pożarem. Nieskomplikowane jest również przechowywanie brykietów. Kolejnym pozytywem jest brak konieczności suszenia materiału czy problematyczne rozpalanie. Ponadto brykiet żarzy się nawet 6 – 7 godzin. Ma niski poziom wilgoci – 5 – 10% (drewno ok. 50%, drewno suszone – do 25%). Nie powoduje osadzania się sadzy czy korozji kotłów. Oczywiście brykiety to opał ekologiczny, co nie jest bez znaczenia dla środowiska naturalnego. Prasowanie pod wysokim ciśnieniem powoduje, że omawiany materiał nie kruszy się. Pozytywem jest ponadto fakt, że brykiety nie pylą i nie brudzą rąk, co jest normalne podczas stosowania węgla. Wygodne jest magazynowanie i transportowanie brykietów, ponieważ są pakowane w worki, można więc składować je jedne na drugich. Najodpowiedniejszym miejscem na składowanie będzie pomieszczenie suche i przewiewne, takie, które zabezpieczy opał przed śniegiem i deszczem. Przykładowo brykiety ze słomy można stosować w różnego rodzaju piecach: kaflowych, kuchennych, na biomasę, w kominkach, kotłach centralnego ogrzewania itp.

    Sam proces brykietowania biomasy ma na celu nadanie jej konkretnych cech fizycznych (kształtu, gęstości, masy itp.). Zagęszczenie materiału wymaga od niego niskiej wilgotności (do 20%) i jednolitego składu ziarnowego. Brykietowanie poprzedzić powinno rozdrobnienie surowca i ewentualnie dosuszenie. Proces odbywa się w brykieciarkach, najczęściej są to urządzenia tłokowo – mechaniczne, hydrauliczne i ślimakowe.